ความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว

.

เมื่อคืนดูรักปาฏิหาริย์แบบผ่านๆ เพราะพ่อดูอยู่
แต่มีประโยคๆ หนึ่ง ที่แค่เดินผ่านแล้วมันติดหูมากๆ

ที่ไม่เป็นเหมือนเดิม
ก็เพราะฉันกลัวว่าถ้ากลับไปเป็นเหมือนเดิม
ฉันจะไม่หยุดแค่คำว่าเพื่อนกับเธอน่ะสิ
เพราะความรู้สึกมันเปลี่ยนไปแล้ว


มันมีความนัยที่ดีมากเลย
พ่อบิดไปบิดมาด้วย พ่อจะเขินทำไมไม่เข้าใจ


.

เบื่อ

.





ไม่ชอบผู้หญิงแล้ว
เบื่อผู้หญิงแล้ว


จริงๆ


.

อิอิ

.

อารมณ์ตอนนี้ ไม่ได้ "อิอิ" ตามชื่อบล็อก
เครียดมาก โกรธมาก เกลียดมาก อารมณ์ดาร์กเหมือนหน้าตากูตอนนี้

อยากหาอะไรคลายเครียด แต่พอมองไปรอบๆ ตัว
เช่าคินดะอิจิมา 2 เล่ม (มังงะแนวนักสืบ) โคตรเครียด พูดจริงๆ
กูอ่านแล้วชอบคิดตาม คิดดิ นึกภาพคนฆ่ากัน จิตกูไม่ปกติพอดี

ไฉนเล่า จะเปิดโคนันดู ยิ่งกว่าคินดะอีก
. . .
หัวระเบิด บึ้มมมมม


พรุ่งนี้สอบฝรั่งเศส หรือกูจะอ่านฝรั่งเศสดีหนอ
เหมือนเอาคินดะอิจิมาสู้กับโคนัน กูให้ระเบิด 2 ลูกเลย บึ้ม บึ้ม


ตาย ตาย ตาย
อะไรที่คลายเครียดได้


สุดท้าย ก็น้ำตา . . .
ช่วยได้จริงๆ นะ บรรเทาอาการปวดจริงๆ


.

พอแล้ว

.


อ้ากกก อยากฆ่าคนจริงๆ
ถ้ากูมีมีดนะ กูจะแทงมึงแล้วบีดเป็นวงกลมให้ไส้มึงม้วนเป็นโตเกียวเลย
แม่งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

กูอยากเอาที่แซะน้ำแข็งเจาะคอหอยให้หายใจไม่ออก ทรมานตายแม่งเลย
หรือจะเอามีดกรีดคอ ตัดเส้นเลือดใหญ่ เลือดไหลหมดตัวแม่งเลย สาส


ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
เอาเลย แบบนี้ก็ดี กูจะได้ไม่ต้องพารานอยเวลาเจอหน้า
ปัญหากูจะได้หมดไปอีก 1 อย่าง

ไม่พูดให้ดีที่สุดนะ เพราะกูก็จะเงียบบ้าง
หน้ากูก็ไม่อยากจะมองแล้ว ไปไกล ๆ เลยก่อนกูจะก่ออาชญากรรม
ดูและกันว่าจะได้พูดกันมั้ย
เลี้ยงรุ่นอีกกี่ชาติกูก็จะไม่พูด ไม่คุย ไม่ยิ้มให้
เดินผ่านกู ก็จะเป็นพวกผู้ดูดวิญญาณ ถ้ากูยิ้มอยู่ กูจะหุบยิ้ม
ถ้ากูหัวเราะ กูก็จะดึงหน้าเย็นชาเหมือนปวดขี้

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

โอ้ว สบายใจขึ้นเยอะ     :3



ลาก่อนนะ มันจะไม่มีอีกแล้วความพยายามของฉัน
เหนื่อยมาพอแล้วกับคนแบบเธอ . . .



.

น้ำตา

.

2 วันนี้
ร้องไห้ จนไม่มีน้ำตา


มีความสุขแค่แป๊บเดียว
หลังจากนั้นก็กลับมามีน้ำตา

เบื่อตัวเอง เกลียดตัวเอง อยากตาย





.

คิดถึง

.
ไม่รู้ทำไม เรื่องในหัวมันเยอะแยะวุ่นวายไปหมด
พอหยุดคิดเรื่องนึง อีกเรื่องนึงมันเข้ามาแทนที่ แล้วระหว่างนั้นเราก็กำลังคิดเรื่องต่อไป

เหนื่อย แต่หยุดคิดไม่ได้
แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาเองเฉย ๆ
รู้สึกตัวเองอ่อนแอ

คำพูดเพื่อนเราที่เราก็ไม่รู้ว่าไม่ได้คิดมากกับคำว่าไปเกิดใหม่
แต่มันคงเพราะเราอยู่ในโหมดเศร้ามาก มันเลยทำให้เราอยากเกิดใหม่จริง ๆ

เราอยากเกิดเป็นนก . . . จะได้ไม่ต้องคิดมาก แถมร่อนไปร่อนมาได้

เบื่อ เคว้ง เซ็ง

มันดูแย่ไปหมด เราคิดว่าการเขียนบล็อกคงทำให้รู้สึกดีขึ้น
ไม่รู้จะช่วยได้มั้ย เพราะยังเขียนไม่หมด

แต่ก็ไม่มีอะไรจะเขียน
บอกได้แค่ว่า คิดถึงคนๆ นึงมากจริง ๆ
อาจเป็นหนึ่งในหลายๆ ความคิดที่ทำให้เศร้ามากขนาดนี้


ถ้ายังคงเจอกัน ก็คงคิดถึงอยู่ต่อไป
อย่ามาให้เห็นหน้าอีกเลย ได้โปรด

น้ำตาไหลอีกแล้ว . . .



เฮ้อ

นกสีฟ้า

.
เราชื่อแอ้ เราชอบหลุน เราเลยเอาหลุนมาวางท้ายชื่อ กลายเป็นแอ้หลุน
เราไม่ได้กระแดะชื่อแอ้หลุนแต่เกิด และเราก็ไม่ได้กระแดะเติมมันให้ดูยาว
ความสุขของเรา บางทีมันก็มาจากสิ่งเล็ก ๆ
เราชอบหลุนมาก และคำว่าแอ้หลุน มันทำให้เรารู้ว่าหลุนอยู่ใกล้ ๆ
เราสนุกกับความเพ้อฝันว่าหลุนจะมาไทย เราสนุกถึงจะรู้ว่าอาจจะไม่ได้เจอ
เรามีความสุขแล้ว

เรามีเพื่อนที่ดี มีพ่อทีดี มีพี่ทีก็ดี มีแม่ที่โอเค มีหมาที่น่ารัก
เรามีความสุขมาก ๆ

ขอบคุณเปิดเทอม ที่ทำให้เรามีความสุข
เราหัวเราะนับครั้งไม่ได้ตั้งแต่เปิดเทอม
เรายังไม่ได้ทำหน้าบึ้งเหมือนตอนนั่งกร่อยหน้าคอมเหมือนตอนปิดเทอม

เราไม่มีไอโฟน เราไม่มีไอแพด เราไม่มีไอพอด เราไม่มีบีบี เราไม่มีโซเชียลแอป
เรามีโนเกีย 6300 เรามีวิทยุแบบบูมบ็อก เรามีคอมพิวเตอร์ และเรามีอินเตอร์เน็ต
แต่เราก็มีความสุข เราอยู่กับมันได้ มันไม่ได้ลำบากนี่

พ่อบอกว่าเราเป็นคนหัวโบราณและวัตถุนิยมเกินไป
แต่เราแค่คิดว่า หน้าที่ของมือถือคือโทรเข้า โทรออก และส่งข้อความ
เราคิดว่าถ้าอยากเล่นเน็ต ก็ใช้คอม ไม่ก็โน้ตบุ๊คดี ๆ สักเครื่องไปเลยสิ ครบกว่าเยอะ
เราคิดว่าอยากฟังเพลง ก็ซื้อไอพอดสำหรับฟังเพลงไปเลยก็ได้นี่ ฟังเพลงได้นานกว่าตั้งเยอะ
เราคิดว่าอยากถ่ายรูป ก็ซื้อกล้องใหญ่ ติดเลนส์ยาว ๆ ไปเลยสิ รูปมันสวยกว่าตั้งเยอะ
เราคิดว่าทุกสิ่งเกิดมาก็มีหน้าที่ตามคำจำกัดความของชื่อเรียกสิ่งนั้น

เรามองว่าเทคโนโลยีทำให้คนขี้เกียจ
ทำให้คนกำลังถอยหลัง และก้มหน้าอยู่กับสิ่งนั้นจนลืมมองไปข้างหน้าว่าสวยกว่าแค่ไหน

เรามีมุมมองของเรา ใครมาคุยกับเราชอบบอกว่าเราแปลก
เราว่าเราอาจจะแปลกจริง ๆ ก็ได้ เพราะเรามองสายตาออกว่าเค้ามองเราว่าอะไร
เพราะเราชอบคุยกับคนโดยมองที่ตา ไม่ใช่หน้าจอ
เราเห็นเราสะท้อนอยู่ในนั้น เค้าก็เห็นตัวเค้าสะท้อนอยู่ในตาเรา
โรแมนติกดีออก <3

แต่พูดไปก็เท่านั้น คนเรามันไม่เหมือนกัน
นิยามที่ถูกเขียนขึ้น มันเกิดจากมุมมองของความรู้สึกผู้เขียนนิยามนั้น

ตอนนี้ เราอยากกินไอติมมาก แต่มีตัง 200 บาท
ซึ่งวันเสาร์เพื่อนชวนไปดูหนังมาราทอน 2 เรื่อง
เราควรทำยังไง แต่อยากกินจริง ๆ นะ T^T



airlun my believed

เปิดเทอมวันแรก ครั้งที่ 2

.
เปิดเทอมอีกครั้งแล้ว อืม นอนตี 4 ไม่ใช่ตื่นเต้นนะ แต่นอนไม่หลับ
ไม่ได้ตื่นเต้นจริง ๆ นะ ไม่ได้แก้ตัวจริง ๆ T^T

ตื่นมา ยางรัดผมก็ไม่มี โชคดีที่ยังมีโบว์อยู่ ~
ตารางสอน กว่าจะหาเจอ ออยู่ในซอกหลืบหลุมหลบภัยในบ้าน
สงสัยกูกลัวน้ำทวมตารางสอนกระมัง

ไปรร. ในแบบศพ ๆ เดินแบบปลวก ๆ หน้าแบบซึน ๆ
กูเหนื่อย กูอยากนอน กูหิวนม

คาบแรกฝรั่งเศสอ.อารมณ์ อืมมมมมมมมมม ง่วง . . .
คาบสองฝรั่งเศสอ.ประไพ สะโพกชนขอบโต๊ะ เข่าชนใต้โต๊ะ
อยากให้เรื่องนี้ไม่มีโชคร้าย . . . คือซุ่มซ่ามอะแหละ

คาบ 3-4 คอมพิวเตอร์กับอ.ลิเก ไม่มีอะไร ผ่านไป
กินข้าว ไม่มีอะไรน่ากินเลย โอ้วปลาไหล แต่ก็ซื้อข้าวผัดหมูหยองมากิน
รสชาติชืด ๆ เหมาะกับโรงอาหารระดับเวิร์ดคลาสจริง ๆ นะ
อยากกินนม ก็ซื้อนมมากิน ทันใดนั้น . . .
ปวดขี้ อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกก ข้อสรุปคือท้องเสีย แทบตาย

ต่อมาเรียนอิ้งอ.สุมาลี วิคตอเรียแห่งพป. โอ้ว เยี่ยม
คาบนี้ก่อให้เกิดมุก fact งงมั้ย fact ก็คือสิ่งที่เอาไว้ส่งเอกสารไง

. . .

. . .

. . .

. . .

. . .

นั่นมัน fax . . .

ต่อมาเกษตร ใช้จินตนาการสร้างสรรค์ผลงานกะหลั่วตามเคย orz
ต่อมาอิ้งอ.วรรณพร โอ้ว ปีรันย่า ~

จบวัน เดินออกจากห้องแบบงง ๆ เดินองค์พระแบบเนือย ๆ
รอเพื่อนแบบเมา ๆ เพื่อนไม่มาแบบอึ้ง ๆ โดนไถตังน้ำท่วมแบบเศร้า ๆ
ชีวิตมันก็สนุกแบบนี้แหละ T^T

. . .

รัก

.
เคยถามตัวเองนะว่าถ้าเราชอบใครแล้วเค้าจะรู้รึป่าว
จนไป ๆ มา ๆ รู้ตัวว่าเวลาชอบใคร จะตื่นเต้นมากที่ต้องเข้าใกล้เค้า

จนความชอบมันผ่านมา 2 ปี
จนเราเฉยชากับมันว่า เราไม่ได้คิดถึงเค้าตลอดเวลาขนาดนั้น
จนเราค่อย ๆ ใช้คำว่าเฉย ๆ และโอเคที่จะเดินสวนกัน

เฮ้ออออ
เคยคุยกับพิ้งค์ว่า "เวลามีใครชอบมึงอยู่ เป็นมึง มึงจะรู้ตัวมั้ย"
พิ้งค์ตอบว่า "รู้สิ"

เราก็คิดแบบนั้น
เวลาใครชอบเรา ทำไมเราจะไม่รู้
ถึงจะเนียนขนาดไหน เก็บความรู้สึกได้เทพยังไง
แต่เราก็ไม่โง่ขนาดจะไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ ที่มันมากขึ้น

ไม่ผิดนะ มันดีด้วยซ้ำที่มีคนรักมากกว่าคนเกลียด

เมื่อวานเราดูโคนัน ตอนรักครั้งแรกของชินอิจิ
ผู้ชายคนนึงพยายามจะทำตัวเป็นฮีโร่ไปช่วยผู้หญิงที่ตัวเองชอบจากกองไฟ
ซึ่งผู้ชายคนนั้นเป็นคนวางเพลิง . . .
มองในด้านนึง เค้าคงรักผู้หญิงคนนี้มาก ถึงจะถูกปฏิเสธแต่ก็ยังพยายามที่จะรัก
แต่มองในอีกด้านนึง ถ้าไปช่วยไม่ทันล่ะ . . .

น่าเศร้าเนอะ
คำว่า "รัก" น่ะ อยากให้มันเกิดจากความรู้สึกดีหรือความเป็นหนี้ หรือความเห็นใจกันแน่

ตอนนี้เรามีความสุขที่สุดแล้วกับเพื่อน
ไม่รู้ทำไม แต่อยู่แบบนี้ มันยิ้มได้เต็มที่ ๆ สุดเท่าที่เคยเป็นมา

.

เหตุเกิดเพราะหมากัด

เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อวันที่ 3 พฤศจิกายน 2554
เราก็ตื่นเช้า อาบน้ำ กินข้าว เล่นกับหมาเป็นกิจวัตร
แต่วันนี้เราคงเล่นกับมันแรงไปหน่อย (แต่แค่ตีตูดมันเองนะ T^T)
มันเลยสวนมากัดนิ้ว เฮือกกกกกกกกกกกกกกก

• ผ่านไป 2 วิ เริ่มชา
• ผ่านไป 5 วิ ความรู้สึกเริ่มมา
• ผ่านไป 8 วิ เจ็บโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยย
• ผ่านไป 30 วิ เพิ่งคิดได้ว่าต้องล้างแผล

แต่พอเอานิ้วจุ่มน้ำ เราก็เพิ่งเห็นว่ามันกัดตรงเล็บ เล็บยุบครับพี่น้อง !!!!

เราเลยกด ๆ ให้เลือดออก เลือดดันไม่ออก ไม่เป็นไร ถือว่าล้างแล้ว

เดินออกมาจากห้องน้ำ แล้วทันใดนั้น . . .

• หัวหนักจังเยย (=w=)
• ว้า เดินไม่ไหวแฮะ ~
• อ้า โลกหมุนแล้ว (๑_๑)
• ที่นอนอยู่หนายยยยย ~
• โอยย พักหายใจ (=..=)

นี่แหละ หลังจากเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น ก็ปวดหัว เวียนหัว คลื่นไส้ ท้องเสีย

เอ นี่เรากำลังเป็นอะไรหนอ ~

ผ่านไป 1 คืน มีอีกอาการเพิ่มมาคือ เบื่ออาหาร กินแล้วจะอ้วก

พระเจ้า อาการในฝัน รู้สึกถึงความผอม แต่แบบนี้ไม่ดีนะ

แม่พิ้งค์เลยพาไปหาหมอ อืมมมมม

• วัดความดัน . . . ความดันต่ำนะคะ เป็นปกติที่จะเวียนหัว ไม่เกี่ยวกับแผล
• ดูนิ้ว . . . อืม ปวดมั้ย ถ้าปวดต้องเจาะนะ (=[]=)
• เคยฉีดยามั้ย . . . ฉีด 4 เข็มนะ (=[]='''')

โอเค หลัังจากนั้นก็ตามลำดับ เริ่มจากเจาะเล็บ ไม่เจ็บนะ นึกว่าจะเจ็บเหมือนกัน

ต่อมาฉีดยา โอ้ย โอ้ย . . .

ปวดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

กลับบ้าน โดปยาแก้ปวดไป 2 เม็ด นอนเลย ไม่อาบแล้วน้ำ

ตี 3 . . . แน่นหน้าอก ทรมาน (T^T)

โดปยาไปอีก 2 เม็ด เริ่มดีขึ้น . . . แล้วก็หลับ

ตื่นขึ้นมาตอนเที่ยง อ่าว แล้วยาตอนเช้าก็จะทำไง 55555

กินเที่ยงอะแหละ ชั่งมัน . . .

ต่อไปจะเป็นยังไงหนอ

งอนหมาที่บ้านมาก

และปวดแขนมาก ~

...