วันจันทร์ที่ 19 ธันวาคม พ.ศ. 2554

ว้ากกกกกกกกกกกกกกกกกก

.

กูหนีแล้ว กูเลี่ยงแล้ว กูเดินหลบแล้ว
ทางเดินแคบ กูก็ออกมาห่างที่สุด เพื่อให้เธอเดินได้ง่ายๆ
แต่เธอหยุดทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
มันเดินผ่านไปได้แท้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ล้อเล่นแบบนี้ทำไมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ไม่ขำนะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ใจเต้นตึกๆ เลยตอนนั้น
ขนนี่ลุกเฉย ไม่ได้ปวดขี้นะ
หน้าแดงเลยรู้สึกได้

อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก

น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก




วันนี้เล่าๆ
ตื่นแต่เช้ามา มีไอติมในตู้เย็น ตักมากิน
แล้วแบบ เราใช้ช้อนพลาสติกตักไง แล้วไอติมมันก็ของแข็งกึ่งเหลว
ป้อก ช้อนหัก ทิ่มนิ้ว
. . .
ไม่เป็นไร ไม่เจ็บ T^T


มารร. ตอนกลางวัน ไปเล่นอูคูกับเหม่ง
เล่นแม็กเย็บกระดาษไปมา
แม็กแม่งทิ่มนิ้ว เวรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร
. . .
ไม่เป็นไร ไม่เจ็บ T[]T


มาตอนเย็น ไปหาหมอ มีแผลที่แขน
หมอบอกแพ้ แต่แพ้ไรไม่รู้ ถ้ารักษาไม่ถูก มันจะหายแล้วก็เป็นเรื่อยๆ
หมอบอกว่า ห้ามถูสบู่ ใช้โรลออน สเปรย์ดับกลิ่นกาย โลชั่น
ห้ามใส่ชุดนร.ที่ยังล้างผงซักฟอกหรือน้ำยาซักแห้งไม่สะอาด และระวังสายเสื้อในไว้ให้ดี

หมอ . . .
หมอบอกหนูมาเลยดีกว่าว่าหนูทำอะไรได้บ้าง
ห้ามแบบนี้แล้วใครจะกล้าเข้าใกล้ แล้วอีผงซักฟอกนี่หนูจะรู้มั้ยว่ามันออกหมดยัง

โอโห แทบบ้า
หมอบอกอีก ทนจนกว่าจะหาย แล้วค่อยๆเริ่มใช้ทีละอย่าง
จะได้รู้จริงๆ ว่าแพ้อะไร

ตาย ตายจริงๆ น้ำตาจะไหล



หมดวัน เหนื่อย นอน อืด กินเตี๋ยวปลาก่อนนอนมันหรรษาดีแท้



.

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น