รัก

.
เคยถามตัวเองนะว่าถ้าเราชอบใครแล้วเค้าจะรู้รึป่าว
จนไป ๆ มา ๆ รู้ตัวว่าเวลาชอบใคร จะตื่นเต้นมากที่ต้องเข้าใกล้เค้า

จนความชอบมันผ่านมา 2 ปี
จนเราเฉยชากับมันว่า เราไม่ได้คิดถึงเค้าตลอดเวลาขนาดนั้น
จนเราค่อย ๆ ใช้คำว่าเฉย ๆ และโอเคที่จะเดินสวนกัน

เฮ้ออออ
เคยคุยกับพิ้งค์ว่า "เวลามีใครชอบมึงอยู่ เป็นมึง มึงจะรู้ตัวมั้ย"
พิ้งค์ตอบว่า "รู้สิ"

เราก็คิดแบบนั้น
เวลาใครชอบเรา ทำไมเราจะไม่รู้
ถึงจะเนียนขนาดไหน เก็บความรู้สึกได้เทพยังไง
แต่เราก็ไม่โง่ขนาดจะไม่รู้สึกถึงความเปลี่ยนแปลงเล็ก ๆ ที่มันมากขึ้น

ไม่ผิดนะ มันดีด้วยซ้ำที่มีคนรักมากกว่าคนเกลียด

เมื่อวานเราดูโคนัน ตอนรักครั้งแรกของชินอิจิ
ผู้ชายคนนึงพยายามจะทำตัวเป็นฮีโร่ไปช่วยผู้หญิงที่ตัวเองชอบจากกองไฟ
ซึ่งผู้ชายคนนั้นเป็นคนวางเพลิง . . .
มองในด้านนึง เค้าคงรักผู้หญิงคนนี้มาก ถึงจะถูกปฏิเสธแต่ก็ยังพยายามที่จะรัก
แต่มองในอีกด้านนึง ถ้าไปช่วยไม่ทันล่ะ . . .

น่าเศร้าเนอะ
คำว่า "รัก" น่ะ อยากให้มันเกิดจากความรู้สึกดีหรือความเป็นหนี้ หรือความเห็นใจกันแน่

ตอนนี้เรามีความสุขที่สุดแล้วกับเพื่อน
ไม่รู้ทำไม แต่อยู่แบบนี้ มันยิ้มได้เต็มที่ ๆ สุดเท่าที่เคยเป็นมา

.