คิดถึง

.
ไม่รู้ทำไม เรื่องในหัวมันเยอะแยะวุ่นวายไปหมด
พอหยุดคิดเรื่องนึง อีกเรื่องนึงมันเข้ามาแทนที่ แล้วระหว่างนั้นเราก็กำลังคิดเรื่องต่อไป

เหนื่อย แต่หยุดคิดไม่ได้
แล้วน้ำตามันก็ไหลออกมาเองเฉย ๆ
รู้สึกตัวเองอ่อนแอ

คำพูดเพื่อนเราที่เราก็ไม่รู้ว่าไม่ได้คิดมากกับคำว่าไปเกิดใหม่
แต่มันคงเพราะเราอยู่ในโหมดเศร้ามาก มันเลยทำให้เราอยากเกิดใหม่จริง ๆ

เราอยากเกิดเป็นนก . . . จะได้ไม่ต้องคิดมาก แถมร่อนไปร่อนมาได้

เบื่อ เคว้ง เซ็ง

มันดูแย่ไปหมด เราคิดว่าการเขียนบล็อกคงทำให้รู้สึกดีขึ้น
ไม่รู้จะช่วยได้มั้ย เพราะยังเขียนไม่หมด

แต่ก็ไม่มีอะไรจะเขียน
บอกได้แค่ว่า คิดถึงคนๆ นึงมากจริง ๆ
อาจเป็นหนึ่งในหลายๆ ความคิดที่ทำให้เศร้ามากขนาดนี้


ถ้ายังคงเจอกัน ก็คงคิดถึงอยู่ต่อไป
อย่ามาให้เห็นหน้าอีกเลย ได้โปรด

น้ำตาไหลอีกแล้ว . . .



เฮ้อ